zondag 24 april 2011

LIEFDESVERKLARING



Ik zal meteen iedereen teleurstellen die zitten te wachten om mijn volgende verovering voor te stellen. Er is er geen. Dit stukje zal niet over mezelf gaan maar wel over een geweldig achterlijke Amerikaan die enkele maanden mag gaan brommen na het uiten van zijn ultieme liefde voor een collega. De man in kwestie uitte zijn liefhebbende aard dan ook op een nogal bizarre doch eerlijke manier. En dit zelfs tot twee keer toe.

De man in kwestie, naam is me onbekend, presteerde het om tot tweemaal toe in de fles mineraalwater te ejaculeren van de desbetreffende vrouwelijke collega. En dit niet eens op dezelfde dag. Er was een tussenperiode van een viertal maanden tussen de ‘eerste daad’ en de ‘tweede daad’. Waar hij in deze toch wel lange tussenperiode overal ejaculeerde is niet meteen geweten. Ik ken echter wel enkele minder opvallende plaatsjes.

De handtas bijvoorbeeld. Bijna elke vrouw heeft wel papieren zakdoekjes bij dus is de handtas de plaats bij uitstek om liefde door middel van spermavlekken te uiten. Je kan je dan meteen droog vegen na de lozing. Een andere mogelijkheid is klaarkomen op een werkdocument. Zo kan je dat gaan afgeven bij de desbetreffende collega met de melding dat je er per ongeluk een beetje op hebt gemorst. Misschien wordt ze er wel opgewonden van. Heel misschien dan toch. Een derde mogelijkheid is het portier van haar wagen. Zo opent je collega nietsvermoedend haar auto en voelt ze meteen hoe zacht je goedje wel is. Een beetje een verwijzing naar je zachte karakter uiteraard. Tot slot is een kwakje op het fotokopieerapparaat ook nog wel een optie. Je moet dan wel zeker zijn dat zij  de volgende is die kopies zal gaan nemen of je liefdesuiting zal minder worden gesmaakt. Bij deze heb je trouwens eerst nog de mogelijkheid om er nog snel een kopietje van te nemen. Stel dat er dan toch een relatie in zit kan je de bewijzen van je ultieme liefde later laten inkaderen en ophangen in je slaapkamer of zo.

In ieder geval moest onze Amerikaanse vriend tweemaal zijn liefde verklaren vermits zijn prinses het eerste cadeautje weggooide. Ze vond dat het water er een beetje te troebel uit zag om nog gezond te zijn en besloot een maagdelijk nieuwe fles mineraalwater te nemen. Bij de tweede poging enkele maanden later nam ze echter wel een slok en kreeg meteen argwaan nadat ze een vieze smaak in haar mond kreeg. Ze liet het water in de fles analyseren en kwam tot de akelige vaststelling de ze, waarschijnlijk voor het eerst in haar leven, geslikt had. Misschien had haar collega eerst eens moeten polsen of ze dan wel voor- of tegenstander was om het mannelijk goedje door te slikken. Het had veel misverstanden kunnen vermijden. 

Eigenlijk is verliefde man een beetje een grote dommerik. Sperma smaakt naar het schijnt beter als je gezond leeft en veel fruit eet. Van nature zou het een nogal bittere smaak hebben en ongezond leven; lees veel McDonalds eten (en we hebben het in dit geval wel degelijk over een Amerikaan); helpt de smaak echt niet. Kiwi en ananas zijn goed. Fast food, frieten en veel rood vlees, slecht. Mits wat educatief onderzoek zou hij dit moeten geweten hebben en kon hij in de tussenperiode tussen beide acties zijn best hebben gedaan om zijn levenssappen een fruitiger smaakje mee te geven. Niets van dit alles dus smaakte zijn collega bitter mineraalwater in plaats van een Spa & Fruit. Ik ben er van overtuigd dat, als de overheersende smaak meloen of aardbeien had bevat, ze meer dan waarschijnlijk meteen voor de man zou gevallen zijn en ze sindsdien wel bijna elke dag aan de tapkraan zou gehangen hebben. Een win-win situatie voor beiden dus. Bezint eer ge begint is hier dus wel degelijk van toepassing.

donderdag 21 april 2011

LEVEN

Ok, ik ging deze maand dus keiveel bloggen en er was ook keiveel te bloggen. Prins Laurent, Bisschop Vangheluwe, Schutters op diverse scholen, noem maar op en het is in het nieuws geweest en allemaal onderwerpen waar ik mijn mening wel over wil delen. Maar soms beslist het lot om niet stil te staan bij deze, vaak ongepaste, gebeurtenissen des levens; maar om stil te staan bij het einde er van. Bij het plotse, en dus te vroege, heengaan van iemand uit je omgeving bijvoorbeeld en alle consequenties daaraan verbonden.


Er worden tranen gelaten als een 90-jarige oma komt te overlijden. Altijd hard voor een ganse familie want ze laat zonen of dochters na die op hun beurt ook zonen en dochters hebben; de kleinkinderen. En op zulk een gezegende leeftijd zijn er waarschijnlijk ook achterkleinkinderen die ook ieder voor zich het rouwproces op hun eigen manier doormaken. Nooit gemakkelijk, maar het menske heeft een lang en gelukkig leven gehad. Ze heeft, behalve tijdens de oorlog misschien toen het voor iedereen moeilijk was, nooit iets tekort gekomen en altijd hard gewerkt voor haar gezin, haar kinderen en kleinkinderen. Maar ze heeft een gezegende leeftijd bereikt en gezien de tand des tijds is het maar een beetje normaal dat haar tijd stilaan was gekomen. Er wordt gerouwd, maar met een voltooid en tevreden gevoel. Ze heeft haar tijd gehad en haard bordje met rijstpap stond op haar te wachten. Je wordt er niet vrolijk van maar je kan er mee leven.

Moeilijker is het wanneer een 41-jarige, hardwerkende man, vader en echtgenoot plots komt te sterven. Een man met een visie, met een toekomst voor hemzelf, zijn gezin, zijn kinderen en zijn bedrijf. Gedreven in elke zenuw, geliefd voor elk woord, gewaardeerd voor elke inspanning waar dan ook gemaakt. Een man die niet honderd maar tweehonderd procent leefde. Iemand die je in de namiddag nog de vraag stelde hoe het met je gaat maar die er de dag nadien niet meer zal zijn, ..., nooit meer. De ene is plots een mentor kwijt, een ander haar papa, haar man, zijn beste vriend, het draagvlak van een bedrijf, noem maar op. Hij is er niet meer. 
Af en toe noemde hij zichzelf God. Nam ook de telefoon zo op. "Hallo met God" klonk het dan. Er gingen grapjes over. Foute grapjes soms. Er werd gekankerd; op hem; over hem. Vaak oneens en onbegrijpend wat deze of gene beslissing inhield. Niet altijd subtiele opmerkingen vulden de kamers als er weer eens iets niet volgens de regels liep. Het denigrerend doen naar anderen, hen te kijk zetten terwijl ze amper verweer hadden. De perfectie najagen; maar God is niet perfect. God is maar een mens en ook hij is er niet meer.

We gaan je missen dat staat buiten kijf. Met mij, iedereen die je heeft gekend. Je ouders en je familie, je vrouw en je dochtertje, je ongeboren kind, je collega's en je vrienden. Iedereen zou willen dat het slechte nieuws vorige week, ander slecht nieuws was geweest. Ook slecht maar minder erg en met andere consequenties; andere (rouw)processen vooral. Maar 'leven' heb je niet te kiezen. Leven wordt je gegeven en weer afgenomen. Wanneer weet niemand en waarom nog minder. LEEF !

dinsdag 12 april 2011

BOEK

Sorry mensen, volop aan mijn eerste boek aan het schrijven.


Jaaaaaa ik heb ambities om een boek te schrijven..... !



Mischien toch binnenkort maar eens een voorproefje hier posten en de reacties afwachten.


Dus ... tot binnenkort, .... HEEL binnenkort !

Groeten,

vrijdag 1 april 2011

CYCLISTES AMOUREUX

Hoi iedereen,

Ik heb net een nieuwe link geplaatst naar een afstudeerproject van een kameraad van me. Bert ken ik doordat hij, net als ik, af en toe een potje poker speelt. En het is ook een enorm goeie jongen voor de rest. De voorbije maanden zijn we mekaar wat uit het oog verloren doordat ieder zijn eigen bezigheden had. Hij zijn afstudeerprojecten, zijn sport, zijn lief enz ... ik vooral het uitbouwen van mijn pokerwijsheden en verder zalig nietsdoen. Niet iedereen kan een even bezige bij zijn denk ik dan. En ik leun van nature nu éénmaal eerder aan bij een luiaard en een koala. Waar Bert en ik wel overeenstemmen is gedrevenheid denk ik. Hij is gedreven in alle dingen die hij doet. Ik in de enige hobby waar ik ook maar een beetje goed in ben.

Het opzet van hun (eind)project is de grenzen van België af te fietsen om op die manier 3 doelen te verwezenlijken. Allereerst wil één van de 2 coureurs een lief zoeken. Bert heeft al een goeie vriendin dus voor hem was deze opzet niet meteen een persoonlijk doel, maar een kameraad aan een leuk meisje helpen leek hem wel geschikt om als doel voorop te stellen. Het tweede punt is om hun hogeschool KHK en de slogan 'dicht bij jou, ver vooruit' in de verf te zetten. En tot slot willen zij hun steentje bijdragen aan de eenheid die België is en, ook volgens mijn eigen standpunt, moet blijven. Per slot van rekening zijn Vlamingen en Walen niet eens zo verschillend, toch? Een nobele daad, een sportief project en een symbolisch afsluiten van hun laatstejaars als studenten.

Bert en zijn maat Kenny doen dit niet alleen. Zo is er behalve het ondersteund vlak van de hogeschool ook een projectafvaardiging bestaande uit Julie, de vriendin van Bert; Lukas, een zeer goeie kameraad van ons beiden (ik ken Bert eigenlijk via Lukas, die ik dan weer ken via een neefje van me enz ...) en Sophie, een gezamelijke vriendin van hen allen. Het ondersteunend vlak noemen ze slim gekozen 'de soigneurs'.

Het traject kan je ook vinden op hun website (die je hiernaast in de links kan terugvinden) dus ben je een meisje die wel wat voelt om af en toe een paar koersbenen te masseren (die van Kenny, niet die van Bert) rep je dan op de voorziene data langs het parcours en schreeuw je schor. Het helpt om ook eerst even de foto van de jongeman in kwestie te bekijken want als je enkel en alleen valt voor types met rosse krollen en dikke blozende kaakskes denk ik dat je van een kale reis terug komt. Voor alle anderen die dit project willen steunen, neem af en toe eens een kijkje op die gasten hun website en volg hun belevenissen de komende weken; schrijf eens een aanmoedigingske of zo. Alles is welkom.

Na zelf hun site even doorgenomen te hebben zie ik dit project 99% kans op slagen hebben. Geen 100% spijtig genoeg want als je beide sportievelingen hun profielen er even op naslaat zie je dat Bert vooral een Tom Boonen fan is en Kenny eerder voor de grote motor Fabian Cancellara kiest. De komende twee zondagen staat er alvast een grote clash tussen beide titanen op het spel in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Ik hoop nu reeds dat beide toppers elk één van beide klassiekers voor zijn rekening mag nemen zodat Bert en Kenny beide wedstrijden nog eens met veel goesting kunnen oprakelen tijdens hun fietstocht eind mei. En indien het niet zo mag zijn; doe dan toch maar een Gilbert'ke of een Volder'ke zodat onze twee studenten mekaar niet vanaf dag 1 "Chasse Patatte" rijden.

Succes jongens, ga ervoor !