De reden waarom ik dit boek enkele weken geleden kocht waren
de cover en de titel. Vooraan zie je een oude jaren-30 foto van een meisje dat
net boven de grond lijkt te zweven. Achteraan staat een opmerkelijke foto in
dezelfde stijl van een meisje op een kerkhof dat haar evenbeeld ziet in een
poel water; al staat er in het spiegelbeeld een tweede meisje naast haar. Het
boek is gevuld met van deze intrigerende foto’s die blijkbaar door de jaren
heen werden verzameld op rommelmarktjes door de schrijver zelf. De verhalen
achter al deze oude vintage foto’s kende hij uiteraard niet dus creëerde hij
rond een aantal van hen een spannend en leuk verhaal. Zelf ben ik nogal een horror
fan en ondanks het subtiele horrorkantje dat hier en daar even in het verhaal
opduikt is het boek niet beangstigend of zo. De beste vergelijking die ik kan
maken met iets dat ikzelf kende is de HBO serie Carnivale. Voor de niet kenners
van deze serie: Carnivale gaat over goed versus kwaad waarbij het allemaal
draait om enkele circusartiesten die elk op hun beurt een rare eigenschap
hebben. In Carnivale spreken we dan over een slangenmens en een bebaarde dame;
in dit boek hebben we het over een onzichtbare jongen; een meisje dat vuur kan
maken met haar handen; kinderen met telepathische gaven of een jongedame die
elk natuuritem kan vormen naar haar eigen wensen.
Van al deze kinderen bestaan er foto’s die waarvan Jacobs grootvader
er enkele in zijn bezit heeft en waarover hij aan de kleine Jacob het ene
fantastische verhaal na het andere verteld. De fantasie van de jonge Jacob
slaat op hol maar naarmate hij ouder wordt lijkt hij meer en meer sceptisch te
staan tegenover de verhalen van de oude man. Net voor zijn grootvader sterft
ziet Jacob iets al weet hij dan nog niet wat precies. De nachtmerries die hij
al heeft sinds zijn kindertijd gaan niet weg, ook niet na een van zijn vaste bezoekjes
aan zijn psychiater. De tiener Jacob overhaalt zijn vader om op reis te gaan
naar een afgelegen Welsh eiland; waarover zijn grootvader altijd sprak; op zoek
naar het huis van ‘de vogel’. De vogel blijkt diegene te zijn die de kinderen daar
destijds heeft samengebracht in een oud huis. Met welke doelen en waarom zo geïsoleerd
van de bewoonde wereld is een raadsel dat Jacob graag wil ontrafelen.
Het avontuur op het eiland krijgt eerst een knauw als het
oude huis gebombardeerd blijkt ten tijde van de tweede wereldoorlog en
vervallen is. Een tweede verkenning levert Jacob nog meer oude foto’s op en een
ontmoeting met een heel bijzonder meisje die hem meeneemt naar mevrouw
Peregrine. Daar leert Jacob een heleboel andere kinderen kennen en stilaan
groeit er een speciale band tussen hem en de andere kinderen. Temeer omdat ze
allen zijn grootvader hebben gekend. Jacob leert dat ze met zijn allen in een
soort van tijdlus zitten die zich vlak voor het bombardement van het eiland
bevinden ten tijde van wereldoorlog 2. Een heel belangrijke periode trouwens tijdens het leven van zijn grootvader.
De vriendschappen die worden opgebouwd; de lichtjes ontspoorde
relatie met Jacob zijn vader; de gevaren die het gevolg zijn van Jacobs
bezoekjes aan de bende van mevrouw Peregrine worden hierna allemaal mooi en
uitvoerig beschreven in wat ik best een spannend verhaal vond. Je komt te weten
dat Jacob ook een speciale gave heeft en in welk opzicht deze past binnen het
verhaal. De dood van zijn grootvader wordt opgehelderd en ook al lijkt het
verhaal soms absurd toch leest het vlot en bouwt de spanning netjes op om te
stoppen met een open einde in afwachting van een opvolger die er blijkbaar wel
zit aan te komen.
Het boek las vlotjes en werd door Amazon terecht uitgeroepen
tot ‘Best Young Adult Book’ van 2011. Het is dus een jeugdboek voor lezers
vanaf ongeveer 14 à 15 jaar maar ik ben er zeker van dat volwassenen die graag
iets à la Harry Potter gelezen hebben ook dit wel kunnen pruimen. Zelfs de
Amerikaanse regisseur Tim Burton was blijkbaar weg van het boek en heeft de
rechten reeds opgekocht en de verfilming van dit boek volgt normaal gezien in
2013. Tim Burton is trouwens een van mijn favoriete regisseurs en ik vind het
een geweldige keuze van hem. Het boek heb ik trouwens samen met mijn vriendin
gelezen. Zelf was ik er al in begonnen en blijkbaar sprak het haar op een
gegeven moment ook aan vermits er plots twee bladwijzerkaartjes in het boek
staken. Ik moet zelfs toegeven dat zij het een avond eerder uit had dan ik
ondanks dat ze er een week later aan is begonnen. Beiden vonden we het open
einde een klein beetje spijtig al vind
ik het wel een charme hebben om zelf te fantaseren over het vervolg. En nu dat
vervolg komt kijk ik er toch wel een heel klein beetje naar uit. Hopelijk is
het even spannend, ontroerend en nog een beetje griezeliger dan de aanhef van
Jacobs verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten