HUISJE TUINTJE BOOMPJE

Het is al een hele poos geleden dat ik hier nog eens iets postte maar vergeef het mij alsjeblieft want ik ben volop aan het werken aan huisje, tuintje, boompje, gezinnetje, kat, enz enz … Voor diegenen die het nog niet zouden weten ben ik nog maar pas uit die o zo stille en kleine Kempen verhuist richting het iets ruigere en groteske Schoten. Ja richting ’t STAD ja !!! Maar niet in ’t STAD hé mensen. Geen dikke nek hier te vinden en geen überarrogantie zoals zo vaak wordt verweten aan de Antwerpenaar. Wel nuchtere Kempense bescheidenheid in de rand van Antwerpen want dat is hoe ik het noem: de rand van Antwerpen. 

Een stap vooruit gezet in mijn leven noem ik dat en dat heeft niks met de locatie te maken waar mijn vriendin en ik iets hebben gekocht. Wel het feit dat wij samen een huis hebben gekocht noem ik de grote stap vooruit. Destijds was ik al heel fier om mijn eigen appartement te hebben maar nu durf ik mezelf helemaal op de borst kloppen en zeggen: Kijk eens, allemaal van mij, … van ons, en hard voor gewerkt ook nog. Ik moet er wel even bijzeggen dat ik dat kloppen op de borst nog best even achterwege laat tot het woonklaar is en dat kan nog wel een maandje duren eerlijk gezegd. Even schetsen.

We hebben een huisje gekocht van een oud seniel méméke van achteraan tachtig, vooraan negentig jaar oud en van haar dochter die de verkoop regelde. De eigenares in kwestie bouwde de woning  samen met haar echtgenoot eind jaren vijftig en woonde er sindsdien gans haar leven. Je kan je de ouwbolligheid binnen wel voorstellen maar dat is dan ook begrijpelijk. Ik denk nog met een glimlach terug hoe de verkoper van het immobiliënkantoor bepaalde zaken nog als ‘vintage’ en ‘opnieuw hip’ wilde verkopen maar die dacht ook dat hij met een aap te doen had vermoed ik. Vintage wil zeggen, oude prints en designs maar wel vaak nieuwe dingen. Als het iets oud is en in goede staat noemen we niet vintage maar antiek en oude kapotte rommel is gewoon brol. Vintage is cool, antiek is leuk maar vaak onbetaalbaar en brol staat gelijk met afvoeren naar het stort.

Dus werk aan de winkel en dat hebben we met gans de familie dan ook de voorbije dagen al veel gedaan. De bedoeling is om in november de woonkamer en eetkamer klaar te hebben, om de keuken te pimpen en ook om onze ‘master’ bedroom klaar te krijgen zodat we kunnen verhuizen. De rest pakken we dan later wel één voor één aan om ons huisje stilaan om te toveren tot een thuisje. De deadline stond wat mij betreft eerst op eind oktober trouwens maar ik heb deze al met wat tegenzin achteruit moeten schuiven. Problemen met vanalles en nog wat eerlijk gezegd. Problemen oplossen heeft nochtans ook zijn charmes.

Het begon met het behangpapier in de woonkamer. Laag 1 was een makkie en kwam er snel af. Twee dagen quasi op mijn eentje en ik had enkele vuilzakken vol behangpapier gevuld. Ondertussen had de papa van mijn lief al gezorgd voor tijdelijke verlichting en de nodige infrastructuur in de vorm van een ladder en een stelling om het laatste papierwerk bovenaan de muur te krijgen. De tweede laag echter deed me denken aan de speelgoedketen ‘Fun’ want daar begint de pret ook beweren ze. De onderste laag papier leek wat meer kartonachtig en werd destijds ook nog eens met een laagje primer overschilderd waardoor er niks va water op pakte en we het er dus voor geen meter af kregen. Tips voor klussers op het er toch af te krijgen: Methanol om de verf te doen oplossen, daarna die hard doorwerken met een stoommachine en af en toe eens roepen ‘Yes We Can !’ Uiteindelijk is het ons gelukt om het oude papier op onze toekomstige accentmuur in de living af te weken en kon ik vorig weekend starten met gaatjes plamuren. De rest van de woonkamer hebben we collectief trouwens opgegeven en gelaten zoals het was. Bijwerken, vliesbehang erover en schilderen. Simpel en proper. 

Behangpapier kiezen is trouwens ook een hele klus. Wat de keuken betreft waren we er snel uit. Mijn lief kreeg wat mij betreft redelijk carte blanche en met haar keuze van kleur en Pip Studio behangpapier kan ik me helemaal vinden. Onze keuken gaat passie uitstralen. Passie voor koken maar ook passie voor het leven en voor elkaar. Morgen ga ik samen met mijn papa ervoor zorgen dat alle aanpassingen aan de keuken in orde zijn zodat we volgend weekend aan het schilder- en behangwerk kunnen starten. Zondag zou de keuken wat mij betreft af moeten zijn en dan kunnen we met z’n allen alvast terugkijken op één geslaagde afgewerkte kamer. Voor zij die al hopen op ene heuse kijkdag moet ik wel meteen teleurstellen. Er is nog enorm veel werk in de rest van de kamers.

Het behang in de woonkamer was een ander paar mouwen. We hadden een bangelijk mooi motiefke gevonden voor wat onze geaccentueerd muur moest worden maar prijzig was het ook tegelijk. Als we als koppel iets van mekaar de voorbije weken hebben geleerd is dat we alle twee een goede smaak hebben maar ook een dure. Carolien dus op zoek naar een iets goedkoper alternatief en ze kwam thuis met enkele opties waaruit we samen vrij snel beslist hadden wat er dan wel tegen de muur zou worden gekwakt. Wij naar de winkel om te bestellen en nog geen uur later stonden we gedesillusioneerd thuis. Bijna zevenhonderd euro voor een muurke met een oppervlakte van nog geen 10m² is er toch net iets over vonden we en de moed zonk heel even in onze schoenen. Nog teveel te investeren en geld buiten smijten is ook niet de bedoeling dus weer op zoek naar een alternatief.

Met dank aan Carolien haar bompa kwamen we terug terecht daar waar mijn roots liggen en in de stille Kempen bestaan er hier en daar nog van die ouderwetse kleine winkeltjes. Niks sjiek, niks grotesk of op multi-interieur gericht. Gewoon een simpele verf en behangwinkel met enkele rollen behang en verfjes op voorraad. Enorm vriendelijk en behulpzaam ook en een aanrader als je goed EN relatief goedkoop gesteld wil geraken. Meteen ons motief qua behang gevonden ook en de keuze stond eigenlijk al vast toen we buiten stapten met een vijftal behangoverschotjes op de rol. Dezelfde week nog alles qua verf en behang besteld en ondertussen staat alles gebruiksklaar in ons huisje. Het is alleen nog even wachten op extra elektriciteit, het afwerken van de muren en plafonds.

Het tweede doel dat af zou moeten geraken is de slaapkamer vermits we daar het minste werk nog hebben qua oplapwerk aan de muren. Ik hoop zelf er deze week al aan te kunnen beginnen zodat we misschien zelfs volgend weekend al kunnen rondlopen in een slaapklare kamer. Ons bed blijft nog wel even bij de ouders van Carolien staan zolang ook de woonkamer niet in orde is maar ik hoop alvast half november een eerste keer mijn prinsesje wakker te kussen in ons kasteeltje. Keihard werken is de boodschap dus.

De blog gaat dus niet op stop maar verwacht de komende weken niet teveel posts. Ik zal eerder hier en daar eens een update geven waar we momenteel aan werken of wat de toekomstplannen zijn. Misschien schrijf ik ook nog wel eens een stukje over het afscheid aan mijn appartementje van weleer. Ik heb er per slot van rekening toch bijna zes jaar van mijn leven gesleten. Het zal er allemaal wat van afhangen van de tijdsbesteding en de fut om te schrijven. Tot binnenkort.