Owkeej, Pukkelpop kon misschien op enkele vlakken wel wat
beter georganiseerd worden zoals ik gisteren postte maar waar je niet onderuit
kon was de topaffiche aan namen die we dit jaar kregen voorgeschoteld. Ik ga ze
niet allemaal achter elkaar zetten maar hier proberen ons parcours wat uit de
doeken te doen. Met andere woorden wat er onder andere de moeite waard was om
te zien. Uiteraard valt er over kleur en smaak niet te twisten dus ieder neemt
hiervan mee wat hij of zij wil. Ik wil enkel laten weten dat pukkelpop 2.0 echt
wel dikke fun was.
Op woensdagavond al meteen goed ontvangen door ons gastgezin
voor het weekend. Zoals steeds enorm welkom geheten door Stefan en Pip, onze
vrienden. België was al een tijdje aan het spelen tegen de noorderburen uit
Nederland en nog niet zo slecht ook. Dus eerst maar even die eerste helft
opgepikt. Het was al lekker warm gans de dag en de fietsen op het rekje krijgen
was een half klotejobke. Met dank aan de toekomstige schoonpapa is ons dit toch
gelukt en tijdens de rust van de wedstrijd blijken ze er gemakkelijker af te
komen dan dat ze erop gingen. Pip toont Carolien ondertussen onze kamer en alle
faciliteiten. Alles perfect in orde. Nogmaals onze dank naar onze vrienden.
Blijkbaar heb ik als enige een beetje de affiche bekeken en een soort van
programma samengesteld voor Carolien en mezelf.
Voor mijn vriendin was het trouwens haar allereerste
festival en dat bracht de nodige kleine probleempjes mee: Wat moet ik aandoen?
Wat als het ‘s avonds kouder wordt? Ga ik het leuk vinden? Zal ik me amuseren
zo’n weekend met mensen die ik nog niet zo goed ken? Kan ik er wel tegen als
mijn vriend moet kotsen als hij zat is? Enz enz …. Problemen die allemaal vrij
snel opgelost werden. Tenues lagen in geen tijd klaar en werden meteen
ingepakt, rugzak mee met extra avondkledij tegen de eventuele koude, amuseren
was geen probleem dankzij het leuke gezelschap en ikzelf heb dit jaar, door het
te warme weer, meer water en cola gedronken in plaats van pintjes. Met andere
woorden is het haar goed bevallen en zeer zeker zal er volgend jaar wel een
festivalletje extra volgen.
Het donderdag parcours verliep als volgt: Vermits het
Carolien haar eerste festival was wilde ik haar rustig doen inlopen met iets
‘bekends’. Zornik leek met eigenlijk wel geschikt hiervoor dus geprobeerd om
tegen twaalf uur aan de Main Stage te geraken. Niet gelukt maar wel iets ervan
meegepikt vanaf de straatkant. Ondertussen waren Pip en Stefan er ook en dus
samen met zijn vieren naar binnen geraakt. Rugzakcontrole was miniem; niet dat
we iets bij hadden wat niet mocht maar toch. Goede tip hiervoor: zonder het te
vragen gewoon die rugzak openritsen en vertellen wat er zoal inzit.
Fototoestel, 2 truien, teensletsen, zonnebrandolie, bla bla bla …. ‘ga maar
door meneer’. En binnen waren we. Drie dagen op rij zo dus volgend jaar toch
weer dat tonnetje wijn smokkelen?
Drinkbonnetjes ophalen en meteen een pintje pakken en met zijn
allen naar de Club voor Cloud Nothings. Een indiebandje uit de States. Was ok
maar ook niet meer dan dat. Nog een pintje opgepikt en meteen door naar
Children Of The Night voor wat hip hop en een eerste en laatste passage in de
Dance Hall. Je weet van mijn vorige post wat ik ervan vond. Meer hip hop op de
Main Stage met Snoop Dogg en weer slechts gemiddeld. Snoop was wel ok maar op
dat moment merk ik dat Carolien de eerste hitte minder verdraagt en ik ga voor
het eerst water zoeken om haar te verkoelen. Ik had ook een waterpistool mee
dat ik meteen vulde en goed dienst doet het ganse weekend. Carolien haalt
ondertussen een blazertje boven aangedreven op batterijen en trekt de aandacht
van een mannelijke festivalganger die ook om verkoeling vraagt. Heel onschuldig
allemaal maar wel leuk want ik weet: “she’s mine héhé”. Van den hond gaat het
naar de Marque voor Jezabels waar we ons voor zetten op het gras. Tijd voor een
frietje met bijbehorende boulet. Op tijd drinken is een must. Op tijd eten ook.
Jezabels waren best goed trouwens en rockten er af en toe stevig op los. Hier
scheiden de wegen van Stefan en ons voor een tijdje omdat ik Of Monsters And
Men op ons lijstje had gezet. Eerste onverwachte hoogtepunt van de dag in ieder
geval. Op cd klinkt het allemaal wat hetzelfde maar live is dit zeker een
aanrader om mee te pikken. De Marquee gaat uit zijn dak en wij zwieren onze
benen wat los. Stefan terugvinden is een klotejobke blijkbaar want enkel
Proximus klanten worden goed voorzien van het nodige mobiele netwerk. Ik als
Mobistar klant moet soms wachten op een goede ‘spot’ om er ook maar 1 sms door
te krijgen. Wij dus naar The Bots in The Shelter in de hoop Stef of Pip op te
pikken maar daar waren ze blijkbaar niet. Wel iets om in het oog te houden dit
groepje. Twee jonge zwartjes die punk brengen met enkel een drumstel en een
gitaar. Uiteindelijk komen we te weten dat Stefan even naar Hasselt is en dus
kiezen we maar om Bush op de Main Stage te gaan checken. Een vriend van ons had
hen enkele weken eerder gezien in het Rivierenhof in Deurne en wist te
vertellen dat ze enorm goed waren dus wij daar naar toe. Hij had gelijk
trouwens. Bush is stevig. Ik ben niet meteen een superfan maar ze gaan
binnenkort wel mee in mijn playlists.
Na Bush besluiten we om de Petit Bazar te verkennen. Niet
zoveel te zien daar al is de Pak De Poen Show die er wordt opgevoerd nog wel
grappig. Ikzelf moet naar toilet en besluit ook daar mijn behoefte te gaan doen
in één van de funky toiletten. Zelf mocht ik een speedkakske doen dus voorzien
van helm en bijbehorend alarm zat ik daar op de pot. Gerust voelt ge U toch
niet eerlijk gezegd en misschien was een biechtkakske, een wildkakske of een
griezelkakske beter geweest? Wie weet?
Terug naar de Main Stage om nog een mini stukje van Santigold
te horen. Paar hitjes gepasseerd en wel de moeite om te doen maar ook tijd om
te rusten en misschien nog iets te eten. We leggen ons onder de vlaggen aan de
Wablief? tent en ik stuur Stef een sms om te zeggen waar we uithangen. Nog geen
tien minuten later zijn we herenigd en trekken we onder ons drie naar de
Castello voor het uiterst dansbare electrogeluid van Dorian Concept. Mijn lief
drinkt vlotjes mijn bier leeg en shaket erop los. De toon is stilaan gezet en
ik ben er wel gerust op dat ze zich amuseert. Doel is om door te gaan naar de
Club voor Lianne Le Havas maar we komen Magali en Kristof tegen. Magali is
Carolien haar beste vriendin en dus blijven we plakken bij de Marquee en de
performance van Hot Chip. Stefan gaat wel door naar Lianne en achteraf gezien
op tv heb ik hier wel een beetje spijt van. Hot Chip was wel ok maar ik had er
meer van verwacht. Er wordt hier en daar wat bijgebabbeld en opnieuw een pint
bier gedronken. De avond valt stilaan. We wandelen heel even door nar Björk
maar dit valt precies wat tegen na twee nummers al moet gezegd dat ik van iemand
die gans de set heeft gezien gehoord heb dat pure magie was. Pech wat wij waren
een uurtje dansen in de Boiler room op een DJ set van Dada Life.
Na Dada Life wilde ik echt wel mijn ding doen met
Apocalyptica in The Shelter. Mijn vierde keer Apo trouwens. Magali en Kristof
gaan mee maar ik waarschuw hen al dat dit waarschijnlijk niet hun ding is.
Carolien echter is meer metal en rock chick dan je zou denken en achteraf zei
ze dat het toch wel een goed concertje was. Uiteraard viel het wat tegen bij
onze vrienden maar niemand verplichtte hen om mee te komen uiteraard. We nemen
uiteindelijk afscheid mede doordat onze vrienden hun taxi er was en ook wij
besluiten wijselijk om de fiets richting slaapplaats in Runkst te nemen. Pip
bleef nog voor Mark Lanegan Band wat eigenlijk ook nog op mijn programma stond
maar Stefan was ondertussen al net thuis. Het was dus kiezen tussen ook naar
huis, want nog twee dagen te gaan, of een uur wachten en proberen Pip te zoeken
en mee naar Lanegan. Het werd het eerste. Fietsen, douchen en slapen want
morgen dag 2.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten